poniedziałek, 22 sierpnia 2016

już blisko




ze śmierci wyrasta życie, z życia śmierć, przez to, że są swymi przeciwieństwami, przyciągają się i na wieki odradzają
a wraz z nimi wszystko inne – kwiat jabłoni, blask gwiazd
  w życiu czai się śmierć, w śmierci odrodzenie

krwią spływał mój świat
od dziecinnych igraszek
przeorany cierpieniem lat
do niebieskich snów
zapylonych miłością

w sali szpitalnej
w liściach zieleni pachnącej wiosną
pod korą brzóz białych
róż czerwonych zrywanych w błękitach
w kolorowych myślach
nostalgii wieczornej

chciałbym otwarcia mojego ogrodu
zaczarowanej tajemnicy istnienia
wejść w ścieżki wyzłacane słońcem
biec do tajemnego pałacu
pozbawionego człowieczej zgnilizny
www.wiatrslow.pl

12 komentarzy:

  1. ..zawsze to powtarzam, pięknie wyrażasz swoje myśli
    i uczucia Rysiu..
    ..tajemnica istnienia - temat niesamowity, intrygujący..

    ..w mojej 'zaczarowanej krainie' nie ma zgnilizny, tam mienią się kolory tęczy i tuli dusze ciepłe słońce..

    - pozdrawiam Cię najserdeczniej i najcieplej Rysiu, dużo siły życzę i zdrówka.. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Piękny wiersz.
    Podziwiam sposób wyrażania myśli.
    U mnie tak jak napisałam ,dziękuję Ci Rysiu za dobre i mądre słowa.Wiem ,że często myślisz o mnie .
    Pozdrawiam Cie bardzo serdecznie i z ogromna dozą sympatii.

    OdpowiedzUsuń
  3. Rysiu, pisz częściej, temat jaki poruszasz...jest bez granic, a Ty wyrażasz to w tak oczywisty sposób. Wiem,że drzemią w Tobie pokłady emocji i poezji..wyrażaj ją słowami dla.....nas.
    Dziękuję Ci za wszystkie Twoje komentarze u mnie.:)
    Życzę wielu pięknych pór roku...w zdrówku i humorze.:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Zbuntowane refleksje, słowa zagonione czasem pod mur na który szkoda głowy; bo tak, żeby oprzytomnieli wszyscy jeszcze się nie zdarzyło.
    Czy przyszłość dokona tego jedynego cudu, który każdego człowieka dotknie dobrym rozsądkiem - my już się nie dowiemy. Przepadniesz Ty, odejdę ja - coraz boleśniej czujemy.
    Rysio, ale lato dostaliśmy, to może i wiosna jeszcze nam pokaże pąki na jaśminach.
    Zostawiam pozdrowienia i pamięć.
    Alina

    OdpowiedzUsuń
  5. Piękne ogrody są też i na ziemi
    - tworzą je ludzie wrażliwi -
    każdy może modelować swój ogród
    przyszłości - odległy... bez złudzeń.

    Ryszardzie, radości w codzienności
    - nie pozwólmy, by była bezbarwna (!)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie bądź smutny Rysiu. Myślą, możesz przenosić się, dokąd tylko zapragniesz...
    Pozdrawiam ciepło :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Jak zawsze piękne słowa ,od Ciebie,Rysiu.Dziękuję ,ze myślisz o mnie.Ludzka życzliwość jest bezcenna.
    Pozdrawiam Cię serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  8. Chyba nie ma takiej tajemnej ścieżki bez człowieczek zgnilizny...pozdrawiam ciepło ulkalup

    OdpowiedzUsuń
  9. Piękny Twój wiersz! Przepiękny! Tylko pozazdrościć talentu!
    Zawsze z przyjemnością zaglądam do Ciebie. Pozdrawiam serdecznie.B.

    OdpowiedzUsuń
  10. Ryszardzie!
    Przesyłam Ci serdeczne pozdrowienia!

    OdpowiedzUsuń