ze śmierci wyrasta życie, z życia śmierć, przez to, że są
swymi przeciwieństwami, przyciągają się i na wieki odradzają
a wraz z nimi wszystko inne – kwiat jabłoni, blask gwiazd
w życiu czai się śmierć, w śmierci odrodzenie
krwią spływał
mój świat
od dziecinnych igraszek
przeorany cierpieniem lat
do niebieskich snów
zapylonych miłością
w sali szpitalnej
w liściach zieleni pachnącej wiosną
pod korą brzóz białych
róż czerwonych zrywanych w błękitach
w kolorowych myślach
nostalgii wieczornej
od dziecinnych igraszek
przeorany cierpieniem lat
do niebieskich snów
zapylonych miłością
w sali szpitalnej
w liściach zieleni pachnącej wiosną
pod korą brzóz białych
róż czerwonych zrywanych w błękitach
w kolorowych myślach
nostalgii wieczornej
chciałbym otwarcia mojego ogrodu
zaczarowanej tajemnicy istnienia
wejść w ścieżki wyzłacane słońcem
biec do tajemnego pałacu
pozbawionego człowieczej zgnilizny
www.wiatrslow.pl
..zawsze to powtarzam, pięknie wyrażasz swoje myśli
OdpowiedzUsuńi uczucia Rysiu..
..tajemnica istnienia - temat niesamowity, intrygujący..
..w mojej 'zaczarowanej krainie' nie ma zgnilizny, tam mienią się kolory tęczy i tuli dusze ciepłe słońce..
- pozdrawiam Cię najserdeczniej i najcieplej Rysiu, dużo siły życzę i zdrówka.. :)
Piękny wiersz.
OdpowiedzUsuńPodziwiam sposób wyrażania myśli.
U mnie tak jak napisałam ,dziękuję Ci Rysiu za dobre i mądre słowa.Wiem ,że często myślisz o mnie .
Pozdrawiam Cie bardzo serdecznie i z ogromna dozą sympatii.
Rysiu, pisz częściej, temat jaki poruszasz...jest bez granic, a Ty wyrażasz to w tak oczywisty sposób. Wiem,że drzemią w Tobie pokłady emocji i poezji..wyrażaj ją słowami dla.....nas.
OdpowiedzUsuńDziękuję Ci za wszystkie Twoje komentarze u mnie.:)
Życzę wielu pięknych pór roku...w zdrówku i humorze.:)
Zbuntowane refleksje, słowa zagonione czasem pod mur na który szkoda głowy; bo tak, żeby oprzytomnieli wszyscy jeszcze się nie zdarzyło.
OdpowiedzUsuńCzy przyszłość dokona tego jedynego cudu, który każdego człowieka dotknie dobrym rozsądkiem - my już się nie dowiemy. Przepadniesz Ty, odejdę ja - coraz boleśniej czujemy.
Rysio, ale lato dostaliśmy, to może i wiosna jeszcze nam pokaże pąki na jaśminach.
Zostawiam pozdrowienia i pamięć.
Alina
Piękne ogrody są też i na ziemi
OdpowiedzUsuń- tworzą je ludzie wrażliwi -
każdy może modelować swój ogród
przyszłości - odległy... bez złudzeń.
Ryszardzie, radości w codzienności
- nie pozwólmy, by była bezbarwna (!)
Nie bądź smutny Rysiu. Myślą, możesz przenosić się, dokąd tylko zapragniesz...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło :)
Piękny wzruszający wiersz
OdpowiedzUsuńJak zawsze piękne słowa ,od Ciebie,Rysiu.Dziękuję ,ze myślisz o mnie.Ludzka życzliwość jest bezcenna.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię serdecznie.
Chyba nie ma takiej tajemnej ścieżki bez człowieczek zgnilizny...pozdrawiam ciepło ulkalup
OdpowiedzUsuńCzłowieczej sorka
UsuńPiękny Twój wiersz! Przepiękny! Tylko pozazdrościć talentu!
OdpowiedzUsuńZawsze z przyjemnością zaglądam do Ciebie. Pozdrawiam serdecznie.B.
Ryszardzie!
OdpowiedzUsuńPrzesyłam Ci serdeczne pozdrowienia!